जवदेखी तिमी गयौ
म अधुरो भएँ।

तिमी संसारबाट बिलिन भयौ
म मधुरो भएँ ।

सपनीमा आउँदा तिमी
म हतास भएँ ।

झस्केर बिउंझे अनी
एताउता केलाएर हेरेँ ।

ऐंठन भयो
सपनी मै बिलौना गरेँ ।

तर…..

जवदेखी तिमी गयौ
म अधुरो भएँ, मधुरो भएँ ।।

– बिनयबिष्णु के सी
बिराटनगर ।

तपाईको प्रतिक्रिया